Daddy Long Legs (US) tiltle: Street Sermons music: Blues - Rock release date: 2023 info artist: DDaddy Long Legs © Rootsville 2023

Dit trio is niet te vergelijken met de Canadese 'Daddy Long Legs'. Deze meest geliefde bluesbashers van New York City hebben elke nacht puffend en puffend huizen neergeblazen tijdens hun oneindige wereldtournee en brengen met hun explosieve vuurceremonie altijd een verhoogd niveau van ruige en kant-en-klare intensiteit naar de hedendaagse lo-fi blues en zijn deze zomer te bezichten op 'Goezot in 't Hofke'.

Drie jongens uit de grote stad die een 21e-eeuwse versie van countryblues spelen, Daddy Long Legs liet zien dat ze wisten hoe ze een down-and-dirty ruckus moesten veroorzaken op geweldige vroege albums zoals Evil Eye on You uit 2012 en Blood from a Stone uit 2014. Echter, na de overstap van het rommelige Norton Records naar het grotere en beter gefinancierde Yep Roc-label, stond de band voor het dilemma hoe ze een meer gepolijste opname konden maken die een groter publiek zal aanspreken zonder het zweet en bloed weg te wassen dat maakte ze in de eerste plaats gedenkwaardig.

Daddy Long Legs had dat nog niet helemaal uitgewerkt op hun eerste Yep Roc LP, Lowdown Ways uit 2019, en hoewel ze nog steeds niet alle details hebben bedacht, doet Street Sermons uit 2023 het merkbaar beter om het beste van beide werelden te leveren. Producer Oakley Munson heeft de band strakker gemaakt en een beetje van de vervorming weggepoetst die Daddy Long Legs zo gruizig deed klinken, terwijl hij meer energieke optredens uit de groep haalde dan ze op Lowdown Ways leverden.

Zanger Brian Hurd (ook bekend als Daddy Long Legs) brult met krachtige wreedheid op deze nummers, en zijn mondharmonicawerk jammert hard, vooral op het door Stones beïnvloede "Been a Fool Once" en het gewaagde "Rockin' My Boogie". Gitarist Murat Aktürk krijgt zijn leads niet zo ver in de mix als Hurd, maar hij klinkt indrukwekkend als hij de kans krijgt om naar voren te treden, vooral wanneer zijn slide-werk zijn versterker in het rood duwt, en drummer Josh Styles houdt de maat vast net levendig genoeg om de uitvoeringen interessant te houden zonder de focus te verliezen op de backbeat die alles aandrijft.

Het trio streeft naar een jugband-sfeer op "The Ding-Ding Man", en ze schakelden wijselijk Lovin 'Spoonful-legende John Sebastian in om gitaar te spelen op de cut. Op "Silver Satin" en "Nightmare" zeggen de credits dat Wreckless Eric een van de mensen is die back-up zingt, hoewel hij niet gemakkelijk hoorbaar is in de mix, en het goede verstand om hem erbij te betrekken spreekt zeker goed van de deelnemers. Het best opgenomen werk van Daddy Long Legs is het minst druk geweest, waar de band net hun uitrusting opzette en zweette voor live microfoons. Als Street Sermons uitgebreider is dan dat, doet het geluid nog steeds recht aan het samenspel van de muzikanten en de strakke kracht die ze samen opwekken, en daarom werkt het

tracks:

1. Street Sermon (2:24)
2. Nightmare (3:23)
3. Rockin' My Boogie (3:51)
4. Harmonica Razor (2:00)
5. Been A Fool Once (3:17)
6. Star (3:50)
7. You'll Die Too (3:02)
8. Silver Satin (3:15)
9. Two Dollar Holler (3:09)
10. Ding-Ding Man (2:31)
11. Stop What You're Doin' (3:21)
12. Electro-Motive Blues (4:04)